Bio

Als Moksi mixie, half Surinaams/ half Nederlands kind kwam ik ter wereld. Mijn moeder en oma erkenden mij, mijn vader wist nog niet van mijn bestaan. Ik groeide op tussen voornamelijk blanke mensen en leerde overleven in een blanke wereld waarin ik leerde over wit en zwart vanuit een blank perspectief. Als ik in de spiegel keek was ik gekleurd….
Trauma zorgde ervoor dat er nog meer taboe en pijn ontstond op dit gekleurde deel van mijn zijn. Trauma bewust en onbewust aangedaan door blanke en gekleurde mensen… Het was alsof er bij beide geen plek voor de echte mij, Er werd van me verwacht dat ik me aanpaste, ik viel tussen de wal en het schip.
Het duurde lang voordat ik mijn Surinaamse roots durfde te gaan onderzoeken, laat staan hiervoor te gaan staan in het leven en dit ruimte te geven in het dagelijkse of in mijn werk…

Ook dacht ik jarenlang controle te hebben over het leven of dat moest leren krijgen.
Zo liep ik “slapend”, met een vast oordeel over goed en fout verschillende spiralen door. Het belangrijkste was om “disaster” te voorkomen door bewuste keuzes te maken, bewust te handelen en vooral niet de schaduw nader te bekijken of het taboe op te zoeken…

Toen ik op mijn 12e in een nieuw pleeggezin kwam, werd dit allemaal anders. Zo werd ik van enig kind het onderdeel van een groot gezin en ging er een wereld voor me open. Hier was een bedding van vertrouwen, een veilige basis. Ik mocht zijn zoals ik was, sterker nog, mijn nieuwe gezin was benieuwd naar de Toetsie onder al die lagen van pijn, woede en verdriet.
Ik leerde een bijna magische wereld kennen en leerde over antroposofie, godinnen en goden, archetypes en astrologie. We lazen veel verhalen en speelden veel (bord) spelletjes. Er was een rijke kennis en ervaring over familiesystemen en hoe om te gaan met trauma, boosheid en verdriet.
Daarbij kwam ook een stukje Indische cultuur mee via mijn Pleegmoeder. Zeer welkom.
Zo kwam er meer ruimte voor licht in en naast het donker.

Zo groeide ik op en er ontstond meer en meer fascinatie naar het spirituele. Maar ergens bleef ik, vast uit zelfbehoud, ook aan de oppervlakte, als een toeschouwer aan de rand van een zwembad. Bang voor het diepe water.
Zo behaalde ik o.a. mijn Havo diploma, studeerde ik voor Docent Dans, Fysiotherapeut, Kinderyoga docent en Orthomoleculaire therapeut. Ik speelde fluit, hield van optreden, danste en zong.

Ongeveer rond mijn 23e begon ik me meer te interesseren in het vrouwelijke en haar cyclus.
Ik bestudeerde de hormonale cycli, las boeken over dit onderwerp, verdiepte me in kruidengeneeskunde en stopte bewust met reguliere anticonceptie. Ik wilde mijn natuurlijke cyclus “tracken” en woonde in die tijd ook mijn eerste vrouwencirkels, workshops en spirituele bijeenkomsten bij. De magie van de maancyclus deed onbewust haar intrede en even later kwam buikdans ook op mijn pad.
Daar vond ik nog meer antwoorden over het vrouw zijn, het vrouwelijk bewustzijn, energie en vrouwelijke wijsheid. Er ging een wereld voor me open. Een wereld waarin in vrouwen krachtig zijn, in verbinding met zichzelf en hun wilde natuur! Ook maakte ik opnieuw en diepgaander kennis met astrologie, ik ging het (be)studeren en zo kreeg het volgen van de sterren, mijzelf en het leven begrijpen nog meer vorm.

Toen werd ik op mijn 29e moeder.
Als ik nu terugkijk begon het leven waarin ik bewuste en verantwoordelijke keuzes leerde maken toen pas echt. Wat een intitiatie! Er was een klein ziel in mijn handen, een levend wezen dat op mij rekende, een stuk van mijn hart dat niet dezelfde tragedies uit mijn jeugd mocht ervaren als ik.

Zo kwam ook het ‘bewust’ bewandelen van de spiralen naar binnen, het aardse omarmen, overgeven, accepteren en vergeven. Vele malen deed het leven mij en mocht ik meedrijven. Het voelde als falen maar later leerde ik, zag ik, hier vond transformatie plaats, de rups werd een pop en later een vlinder.